Часта для вернікаў на Новы Год узнікае пытанне, як яго адсвяткаваць і з кім. Гэты Новы Год я сустрэў асаблівым чынам. Можна сказаць, ніколі так не сустракаў. Разам з былым вязнем Генам мы елі піццу, пілі лідскі хлебны квас, глядзелі “12 крэслаў” і гутарылі пра жыццё. Гэтую размову я запісаў з дазволу Гены знарок для сайта. Але гэта, хутчэй, нават не інтэрв’ю, а сведчанне Гены. Спадзяюся, што яно многім вернікам дапаможа зняць ружовыя акуляры і дасць магчымасць задумацца…

Колькі запаведзяў Божых у Новым Запавеце? Ці мае сэнс разважаць пра найважнейшую запаведзь? Чаму так шмат залежыць ад гэтай, да болю банальнай тэмы любові?

Магчыма, для многіх нашая тэма не адкрые нічога новага, але Госпад паказвае, што без разумення гэтай тэмы вернік проста стаіць на месцы…

Гэтыя святы Божага Нараджэння сталі для мяне нагодай задумацца над тым, чаму мне так не падабаюцца святы і ці ёсць сэнс святкаваць іх. Нейкія гадавіны, дні нараджэння, а нават і рэлігійныя святы. Я часта задаваў сабе пытанне, чым адрозніваецца дзень 25 снежня ад 26-га ці іншага? Часта мне думалася, што вось жа трэба радавацца ў святы, а радасці яны асабліва і не прыносяць. Дык у чым сэнс святаў і ці патрэбныя яны?

Кардынал Леў Юзаф Сунэнс быў адным з уплывовых іерархаў Каталіцкага Касцёла у той час, калі адбываўся Другі Ватыканскі Сабор. Ён стаў адным з першых іерархаў, які не толькі ацаніў значэнне Руху Адновы Харызматычнай, але доўгі час быў кіраўніком Руху і яго гарачым абаронцам. У гэтай публікацыі прапануецца фрагмент яго кнігі на тэму Руху Адновы.

Многія каталіцкія багасловы лічаць, што Каталіцкая Аднова Харызматычная не з’яўляецца рухам, паколькі не мае сярод людзей заснавальніка. Гаворка ідзе пра асаблівае дзеянне Духа Святога сярод простых вернікаў у часы Другога Ватыканскага Сабору. І гэтае дзеянне праяўлялася ў розных месцах. Тым не менш, досвед амерыканскіх каталікоў аказаў найбольшы ўплыў на развіццё Руху Адновы ў Касцёле…

…На практыцы вера маіх родных выглядала даволі сумніўна. Бацькі часта сварыліся, біліся. Іхняя злосць пераносілася на мяне і на маіх сясцёр. Я вельмі цяжка гэта перажывала, адчувала, што ніхто мяне не любіць, а я хацела, каб нехта мяне заўважыў, палюбіў. З часам пачалі выяўляцца мае комплексы непаўнавартасці. Мне здавалася, што я брыдкая і мяне ніхто ніколі не будзе любіць, нічога з мяне не атрымаецца добрага…