СЛОВА
4353
Для мяне асабіста тэма набалелая, бо ніколі не разумеў сэнсу пажаданняў, што яны даюць людзям і чаму мы губляем увогуле на іх час. А пра тосты дык і зусім маўчу. Суцэльнае красамоўства. Са школьных часоў памятаю такія дзіўныя танцы на дыскатэках, калі ўсе танцавалі ў крузе і па чарзе нехта выходзіў у сярэдзіну і пачынаў «выкаблучвацца» сваімі здольнасцямі. Што за маразм!.. Нешта падобнае адбываецца хіба што і з тостамі. Хтосьці падымаецца, каб сказаць слова, а іншыя з дзіўнай сур’ёзнай павагай на твары чакаюць, што ж ён нам тут мудрага «парадзіць». Не ведаю каму як, а я такога не разумею і ў сэрцы адно злуюся на пустаслоўе...

СЛОВА
4373
Езус мог бы ўсё растлумачыць, разжаваць і Яну, і вучням, сказаць: «Так, Я Месія, пра Мяне піша Ісая, і яшчэ той, і іншы — словам, не сумнявайся» і г.д. Аднак Ён так не сказаў. Дакладней, Ён кажа, але не да канца, усё больш намёкамі, якія часта не дадаюць нам жаданай чалавечай упэўненасці. А так бы хацелася яе мець! Гэта Яго педагогіка. Але чаму менавіта такая? Бог хоча, каб наша вернасць Яму была нашым жаданнем, рызыкай, памкненнем, а не рабствам. Вера – гэта рызыкоўны выбар! Гэта, калі хочацце, гвалт над сабой і над Небам, але менавіта такія, як казаў Езус, здабываюць Валадарства Нябеснае. У той час, калі мне хочацца пачуць правільны адказ, каб за мяне штосьці рашылі альбо да чагосьці падштурхнулі, падагналі, Бог хоча, каб я сам прымаў рашэнні ў веры.

СЛОВА
4429
Асабіста мне вельмі б хацелася, каб Ян Хрысціцель канкрэтна сказаў, што трэба рабіць. Ну, падумайце самі, што стаіць за словам пакайцеся? Я ўжо шмат разоў чуў пытанне ад людзей, якія пачынаюць абурацца, калі ім кажаш: расці ў веры, адкрый перад Богам сэрца, будзь лепшым і г.д. Згаджаюся, што за такімі лозунгамі, на жаль, часта нічога не стаіць. Людзі рады былі б пайсці за імі, але не ведаюць як, ніхто ім гэтага не паказвае. Асмелюся сказаць, што, магчыма, і самі «агітатары» не ведаюць, што з гэтымі лозунгамі рабіць. Нешта падобнае асабіста я ўбачыў у слове «пакайцеся». Мне мала яго, хочацца нечага большага, хочацца канкрэтыкі, крокаў, пунктаў, схемы і г.д.

СЛОВА
4250
Стаць у праўдзе – гэта не толькі прызнаць свае памылкі і згадзіцца на справядлівае пакаранне. Стаяць у праўдзе павінны не толькі вялікія злодзеі, але і тыя, хто мае шмат дароў ад Бога, а не выкарыстоўвае іх, хто лезе не ў свае справы, хто ганарысты, хто мае нізкую самаацэнку...
Уявіце карціну. Кожны свядомы хрысціянін ведае, што перад Богам трэба прызнаць свой грэх. Але далёка не кожны здольны нават для сябе назваць гэты грэх. Што застаецца? Мы стаім і плачам (часам нават шчыра) па ўчыненых грахах, толькі вось не да канца ведаем, па якіх! Стаць у праўдзе – гэта значыць, падцерці свой нос і прызнацца: я не бачу майго граху!

СЛОВА
5242

Иисус говорит нам идти и приобретать учеников. Являюсь ли я учеником Христа? Можно ли меня считать истинным учеником Иисуса Христа? Не спешите с ответом. Этот вопрос чрезвычайно сложный. Вы не сможете ответить на этот вопрос, пока не поймете, что значит быть учеником. Вот первый момент, который вы должны усвоить. Есть большая разница между ученичеством и тем, чтобы просто следовать за Иисусом, следовать за Ним потому, что Он бесплатно раздает хлеб...

СЛОВА
5150
як гэта ні дзіўна гучыць, але не выключана, што ў Валадарстве Божым мы можам нікога і не пазнаць са сваіх старых знаёмых ці нават блізкіх. Страшна? Але там мы на гэта можам нават не звярнуць увагі і, тым не менш, будзем шчаслівыя. Сустрэнемся з Богам — і ўсё! Хіба гэтага мала!? У даслоўным перакладзе з арыгіналу наш фрагмент Евангелля сканчваецца наступнымі словамі: все ведь для Него живут. Гэта значыць, што тут мы на зямлі жывём адзін для аднаго (сям’я, сябры, радзіма), а там будзем жыць для Яго, вакол Яго, узіраючыся ў Яго...

СЛОВА
4796
Асабіста мне часам крыўдна, калі бачу, як перад рэкалекцыямі (духоўнымі практыкаваннямі) ў людзей, як на тое, пачынаюць з’яўляцца нейкія важныя справы і яны адразу ж апускаюць рукі, кідаюцца з галавой у клопаты гэтага свету. А, тым часам, часта — гэта ўсяго толькі перашкоды, якія трэба нейкім чынам «пераскочыць», перамагчы...
Ведаеце, я не здзівіўся б, калі б даведаўся, што зусім не выпадкова вакол Езуса цеснай сцяной стаялі гіганты па два метры, а Закхей скакаў бы са сваім метр пяцьдзесят. Для яго гэтая сітуацыя была Божай правакацыяй, і ён яе ўдала пераскочыў.

СЛОВА
3718

Калі я распазнаваў сваё пакліканне, імкнуўся зразумець, чаго хоча ад мяне Бог, то доўгія гады мучыўся, спавядаўся і даставаў сваімі страхамі і неспакоямі духоўнага кіраўніка. І аднойчы ён сказаў мне: «А ты сам чаго хочаш?» Мяне гэтае пытанне выбіла з каляіны. Бо я ж чалавек веруючы, заўсёды хацеў спаўняць Яго Волю, хацеў Яму служыць. Цяпер я разумею, што тады мне быў блізкі вобраз раба, а не дзіцяці Божага. А да таго ж ува мне глыбока сядзелі беларуская памяркоўнасць і “лагоднасць”. Сёння я гэта называю бесхрыбетнасцю. Карацей, нават у адносінах да Бога я жыў па прынцыпе: што мне скажуць, тое і зраблю, куды піхнуць, туды і павалюся...

СЛОВА
4378
Дзевяць пракажоных атрымалі аздараўленне цела, але не ўратавалі свайго духа, не прынялі Езуса як Госпада. Некалі яны мелі патрэбу, яны былі самотнымі,жылі па-за грамадствам, цярпелі. Яны выйшлі і крычалі: Госпадзе, змілуйся! Цяпер жа яны здаровыя, жыццё наладзілася і больш нічога не трэба.

СЛОВА
5156

Тыдзень таму адзін з вязняў сказаў, што злы ледзьве не паставіў яго на калені, бо пачалася хвароба і яму падсоўвалі лекі. На маё пытанне, чаму ён адмовіўся ад лекаў, той адказаў: «Маё здароўе, жыццё і смерць у руках Божых, і я буду ў Імя Ісуса загадваць хваробе адысці ад мяне роўна столькі, колькі Бог будзе хацець трымаць мяне пры жыцці»... Я разумею, што многія могуць адчуваць, чытаючы такія гісторыі. У мяне ў сэрцы таксама круцілася: пратэстанцкія ідыёты, фундаменталісты, а цывілізацыя для каго? Праблема толькі ў тым, што я з цывілізацыяй глытаю “калёсы” ад прастуды, а мае “фундаменталісты” вераць Яму, могуць радавацца кожным днём, удзячныя Яму за кожную дробязь і Яго Імя не сыходзіць з іхніх вуснаў.