- СЛОВА
- 3859
- СЛОВА
- 4597
Тыдзень таму адзін з вязняў сказаў, што злы ледзьве не паставіў яго на калені, бо пачалася хвароба і яму падсоўвалі лекі. На маё пытанне, чаму ён адмовіўся ад лекаў, той адказаў: «Маё здароўе, жыццё і смерць у руках Божых, і я буду ў Імя Ісуса загадваць хваробе адысці ад мяне роўна столькі, колькі Бог будзе хацець трымаць мяне пры жыцці»... Я разумею, што многія могуць адчуваць, чытаючы такія гісторыі. У мяне ў сэрцы таксама круцілася: пратэстанцкія ідыёты, фундаменталісты, а цывілізацыя для каго? Праблема толькі ў тым, што я з цывілізацыяй глытаю “калёсы” ад прастуды, а мае “фундаменталісты” вераць Яму, могуць радавацца кожным днём, удзячныя Яму за кожную дробязь і Яго Імя не сыходзіць з іхніх вуснаў.
- СВЕДЧАННІ
- 3215
Лежал рядом еврейский журнал о миссионерах. Прочел какое-то стихотворение и наполнился радостью. Начал молиться на иных языках. Молился-молился и перестал. В голове закружились строки стихотворения, взял ручку, листок и начал их записывать. Потом еще строка и еще. Все записал, хотя в это время враг шептал: какие ты можешь стихи писать? Получилось в рифму, а на сердце мир и покой...
- СВЕДЧАННІ
- 2800
Воровать я начал в 15 лет, деньги тратил на собственные нужды. Веселье и чужое горе были моими друзьями. Потом наркотики, с которых я благополучно спрыгнул на спиртное. Не понимая всего происходящего, в 20 лет у меня образовалась семья, родилась дочь, но в тайне я всеравно воровал. Приносил домой ворованные деньги, чтобы мой ребенок ни в чем не нуждался. На 6-ю судимость меня посадили. Тогда мне шел 22 год. Сидя на зоне я размышлял о том как выйду и опять буду воровать, потому что я больше ничего не умел делать.
И вот однажды (мне было 25 лет) в осенний вечер Господь коснулся моего сердца и даровал мне дар видеть чужими глазами. Я увидел людей, у которых воровал кошельки, их глазами. Увидел их слезы, смотрел на их детей, которые, плача, просили своих мам купить конфет или игрушку, а мамы говорили: Извини, но сегодня я не могу купить тебе ничего. Я искренне осознал свой грех и раскаялся. Я сказал себе, что больше никогда не буду воровать. Это было мое обращение.
Хочу сказать вам всем как важно принять Господа Бога в свое сердце и осознать свои грехи. Только искреннее раскаяние поможет вам освободить свою душу. Да прибудет с вами Господь Бог!
- СЛОВА
- 3256
У Евангеллі багаты чалавек асуджаны не за тое, што был богат, одевался в порфиру и виссон и каждый день пиршествовал блистательно, а за тое, што пад яго дзвярыма гінуў Лазар. Мы нават не ведаем, ці прычыніўся нейкім чынам наш багацей да беднасці Лазара. Магчыма, ён нічога дрэннага яму не зрабіў, не абакраў, не ашукаў, не пабіў. Магчыма, яны былі нават чужымі людзьмі і, у прынцыпе, адзін пра аднаго маглі нічога і не ведаць. А Бог якраз за гэта і асуджае багацея. За тое, што яны былі чужымі людзьмі, за тое, што багацей быў абыякавы і не цікавіўся лёсам Лазара...
- СЛОВА
- 4564
У гэтым свеце, людзі празорлівыя разумеюць, што трэба інвеставаць у людзей, трэба рызыкаваць, спадзеючыся, што гэта ў свой час прынясе плён. Трэба некага выратаваць з цяжкай сітуацыі, каб ён стаўся тваім даўжніком. Так робяць людзі бізнэсу, палітыкі, спецслужбы і г.д. Гэта іх хітрасць, а можа і проста людзкая мудрасць. Чаму Езус звяртае на гэта ўвагу? Некаторыя людзі гэтага свету адважваюцца рызыкаваць, інвестуюць у людзей, даюць грошы на тое, што можа не прынесці выгады, аднак стараюцца глядзець крок наперад, нешта прадугледжваюць. Мы ж, людзі веруючыя, часта не здольныя глядзець у далечыню, а жывём толькі гэтым жыццём і Бога патрабуем толькі тут і сёння…
- СЛОВА
- 3876
Слава Госпаду за магчымасць надалей працягваць разважаць над Словам для працы над сабой у святле Духа Святога на працягу бягучага тыдня. Умоўна гэты спосаб разважання называю “Каб Слова сталася целам…”. Прапаноўваю чарговы фрагмент Евангелля з літургіі 24 звычайнай нядзелі і спадзяюся, што будзе ў дапамогу мне і вам.
а. Аляксандр
- СЛОВА
- 3308
...я расскажу только об одном даре Святого Духа. Я думаю, что вы никогда раньше не слышали об этом даре. Между тем, он так важен, что я называю его нашей дорогой обратно в рай. Если бы Иисус дал нам дар верности, то мы смогли бы вернуться в райский сад. Это так важно! Давайте же поговорим об этом. Пусть Святой Дух поможет мне хорошо говорить, а вам понимать сказанное. Верность – это прикосновение Святого Духа, эта та добродетель и тот дар, который делает нас людьми, на которых можно положиться...
- СЛОВА
- 3871
а. Аляксандр
- СЛОВА
- 4168
Уявіце малое дзіця, якое ўчапілася за сваю любімаю цацку і нізавошта не хоча яе адпусціць. Што тады трэба зрабіць? Ну, вядома! Трэба яму прапанаваць іншую цацку, і кулачкі самі раскрыюцца. Гэткую ж карціну можна назіраць і сярод «дарослых дзяцей». Для таго, каб забраць у хрысціяніна свабоду і радыкалізм, трэба яму даць нешта ўзамен, каб ён таксама палюбіў гэту іншую «цацку» і таксама пачаў баяцца яе згубіць...
Я ўпэўнены, што многія хрысціяне былі б зусім іншыя, калі б у свой час не прынялі гэтых «цацак» ад ворага. Як гэта выглядае на практыцы? Паспрабую паказаць на прыкладзе. Нейкі чалавек робіць для цябе нейкае дабро (ахвяруе вялікую суму грошай, дапамагае купіць дарагую рэч, здаць экзамен, дае зямлю пад будоўлю, альбо спрыяе самой будоўлі, запрашае ў дарагі рэстаран, водзіць па кабінетах, каб разабрацца з бюракратыяй і г.д.), а пасля просіць цябе, каб ты зрабіў для яго штосьці такое, што пярэчыць твайму сумленню і веры… Больш за тое, можа, нават і не просіць, а ты ўжо сам разумееш, што не можаш адмовіць яму, пакрыўдзіць, бо ўжо абавязаны яму за атрыманае дабро. Так мы губляем СВАБОДУ!