СВЕДЧАННІ
2975
Скажу шчыра. Сведчанне даволі цяжкое і па-рознаму яго можна ацэньваць (калі сведчанні ўвогуле можна каментаваць ці ацэньваць...). Некаторым будзе складана яго чытаць да канца. Мне гісторыя Руслана паказвае наколькі праўдзівыя словы Хрыста пра злога духа, які, будучы выгнаным, блукае па пустыні і вяртаецца ў тое самае месца. Вяртаецца, ды і не адзін... Сведчанне Руслана - гэта доказ таму, што ў духоўным жыцці ніколі нельга быць самаўпэўненым. Канчатковая перамога прыходзіць толькі тады, калі наша сэрца перастане біцца...
а. Аляксандр

СЛОВА
3293
...пасля смерці, калі станем перад Каралём-Богам, мы са здзіўленнем убачым, што ёсць толькі пір. І ўсё… А вакол піру толькі цемра. І няма месца на тваю філасофію, на пустую балбатню. Ты альбо на піры, альбо ў цемры… Цікавы пір. Цябе на Яго запрашаюць, і ты можаш адмовіцца ад яго. Але, разам з тым, ты разумееш, што ў цябе... няма выбару. Ёсць і адначасна няма. Бо вакол піру толькі цемра, плач і скрыгатанне зубоў.

СЛОВА
2875

Не маю натхнення іншага пісаць, але гэтыя дзьве малітвы мне запалі на сэрцы... Пасля першай зразумеў, што я мусіць добра пастарэў:)

СЛОВА
3224
Людзям, верным Богу, Госпад паказвае, што часценька надыходзяць хвіліны, калі ну проста ніяк нельга быць добранькім для людзей. Бо трэба паказваць ім іхнія памылкі, называць грахі, запрашаць да зменаў. Карацей, у вачах гэтага свету ты перастаеш быць добрым. Ты можаш не даць грошы тым, хто просіць на білет або так званы хлеб. Ты можаш прагнаць сяброўку, якая прыйшла «за падтрымкай і разуменнем» перад абортам. Ты можаш перастаць дзесяты раз выцягваць з балота дачку альбо мужа. Чаму ты так робіш? Бо ў цябе з’явілася іншая мэта. Не проста быць добрым, а ДАПАМАГЧЫ ЧАЛАВЕКУ...

"ВІНАГРАДНІК"
2855
Хвала Хрысту!

І, сапраўды, слава Богу! Ужо доўгі час мяне мучае сумленне па прычыне таго, што сайт не абнаўляецца. А не абнаўлеяцца ён як мінімум па двух прычынах: 1) мая асабістая бытавая суматоха ў сувязі з рамонтамі; 2) брак натхнення пісаць recourse . Ну а слава Богу за тое, што гэта "зацішша" на сайце пабудзіла мяне пашукаць гатовыя тэксты Божых сяброў (мудрых людзей) для тых, хто наведвае сайт і хто прагне нечага жывога. Сёння з вялікай радасцю прапаноўваю пачытаць пра адну з самых важных тэмаў у духоўным жыцці святога Ігнацыя Лаёлы (мой любімчык bully ). Гэта тэма крыху раскрываецца на Школе Хрысціянскага Жыцця і Евангелізацыі, але не настолькі глыбока, як у дадзеным артыкуле. Таму ўсім раю не ляніцца і акунуцца ў яе. Аллелюя!

а. Аляксандр

"ВІНАГРАДНІК"
2817
працяг...

"ВІНАГРАДНІК"
2731
Працяг...

СЛОВА
4319
Мы часта задаем пытанне, чаму ў гэтым свеце так шмат несправядлівасці, так шмат незаслужаннага цярпення? Не думаю, што ёсць просты адказ на гэтае пытанне. Зрэшты, сам Папа Рымскі Бэнэдыкт XVI некалі прызнаўся, што не мае адказу на гэтае пытанне. На першы погляд можна падумаць, што евангельская навучанне не дае нам сёння адказу на гэтую складаную тэму. Мне ж асабіста, аднак, падаецца, што сённяшняя прыпавесць пра пшаніцу і кукаль апавядае пра зло, якое прысутнічае не ў несправядлівым цярпенні, а, хутчэй, у граху і спакусе. Карацей, трэба было б задаць пытанне: чаму Бог дазваляе мне жыць і расці сярод граху і спакусаў?

СЛОВА
3355
У наш час, калі слова чалавека амаль не мае ніякай вартасці і сілы, нам асабліва цяжка разумець Слова Бога, якое не мяняецца, мае сілу, заўсёды актуальнае. Для нас некаму паабяцаць і не зрабіць – гэта як раз плюнуць. А пра пустыя, бяздумныя размовы я ўвогуле маўчу. Сёння слова чалавека не мае амаль ні якай сілы. Памятаю як у дзяцінстве я чытаў кнігу “Чорная страла” пра рыцараў і ўсё здзіўляўся: што ж гэта за “абеты” гавораць рыцары, што ні ў якім разе не могуць ад іх адмовіцца? Для сучаснага чалавека абеты ці нейкія абяцанні – гэта ўвогуле незразумелая рэч. Абяцанні сямейнай вернасці, вайсковая прысяга, абяцанні дактароў, прысягі на канстытуцыі і г.д. Не ведаю ці сёння ўсё гэта мае хоць нейкае значэнне. Што там казаць пра няверуючых. Можна смела палічыць святароў і манахаў, якія кінулі сваё пакліканне і пайшлі ў свет. Так проста. Падобна выглядае з распадам у хрысціянскіх сем’ях. Я не асуджаю. Дзякаваць Богу, што мне такое не здарылася. Хачу толькі паказаць, што слова для нас не мае ніякай сілы. Яно гучыць, часам нават громка, слёзна і ўзвышана, але пасля некуды знікае нібы раствараецца. Так я часам раніцай абяцаю Богу вернасць у малітве і суровы пост, але ўжо пад вечар ад майго абяцання не шмат застаецца.

СЛОВА
3436
Усе мы добра ведаем, што Бог вымагае веры і па веры дзеюцца многія цуды, праяўляецца Божая слава. Аднак ці дзейнічае Бог і без нашай веры? Дзейнічае. Ён не залежыць ад нашай веры, і пра гэта мы чытаем сёння ў першым чытанні. Жанчына не паверыла прароку і нават папрасіла яго, каб не здзекваўся з яе і не жартаваў, абяцаючы бясплоднай жанчыне патомства. Яна не паверыла прароку!!! … А дзіця ўсё роўна нарадзілася…

Ёсць людзі, каторым далёка да веры Марыі ці Абрагама. Я сябе таксама да такіх залічваю. Часта мне здаецца, што калі я не выканаю задання, якое ставіць перада мной Бог, то пішы прапала. Часта мне думаецца, што калі я не стану на вышыні задання, то згублю Яго бласлаўленне і ніколі не ўбачу радасці, Яго славы, Яго спакою, Яго цудаў… Аднак слава Божая не залежыць ад мяне. Я змарнаваў шмат Божых сітуацый і думаў, што Бог пойдзе да некага там больш моцнага, больш веруючага. А Ён не адыходзіў. Ён прымае мяне такім, які я ёсць. Гэта ў маіх інтарэсах — стаць на вышыні задання, бо тады я набліжуся да Яго. Але калі заданне не атрымалася выканаць, планку не пераскочыў, то Ён прыходзіць усё роўна, калі толькі для мяне Ён галоўны…