СЛОВА
2706
Калі я хадзіў у школу, то мне нашмат лягчэй было прынесці ў дзённіку непамысную адзнаку ў канцы чвэрці, атрымаць пасля гэтага дома па адным месцы і надалей працягваць сабе жыць, чымсьці чакаць канца чвэрці з назбіранымі кепскімі адзнакамі і думаць-маракаваць, чым жа гэта ўсё скончыцца. Гэтак жа пазней было і з экзаменамі. Нейкі час мне здавалася, што больш нават хочацца, каб цябе выгналі з вучобы, каб неяк там развязаліся рукі да далейшага жыцця, чым у хваляванні трываць падчас сесіі. Тое ж тычыцца і хваробы. Як гэта ні дзіўна, але ў крэсле стаматолага нашмат спакайней, чым было зусім нядаўна ў прыёмным пакоі, альбо (яшчэ горш) за тыдзень да візіту. І так з усім. Бачны наш вораг больш мілы нам, чым той, якога не бачыш, але дакладна ведаеш, што ён дзесьці ёсць паблізу...

СЛОВА
2904
Для многіх людзей зло і грэх – гэта калі па сценах пырскае кроў, альбо калі людзі бегаюць галяком (сэксуальныя грахі). Ну а калі ты нікога не забіў і ні з кім грахоўна не пераспаў, то нібыта і зла няма. Калі будзем трымацца такога мыслення, то Адам з Евай, ну, проста анёлы, ды і сатана нібыта не такі і страшны...

СЛОВА
3219
Пры чытанні сённяшняга фрагмента з Другазаконня, адразу чамусьці перад вачыма паўсталі кадры з фільма «Матрыца», дзе галоўнаму герою падаюць дзве таблеткі і прапаноўваюць: калі возьмеш адну, то ў тваім жыцці нічога не зменіцца, ты прачнешся і не ўспомніш сустрэчы і нашай размовы, будзеш і надалей жыць сваім старым шэрым жыццём; калі возьмеш другую таблетку – тваё жыццё зменіцца, і ты гэтага ніколі не забудзеш, гэта не будзе сон, але выбар трэба рабіць цяпер. У адрозненні ад «Матрыцы», Божая рэчаіснасць нашмат больш суровая, у ёй няма такога варыянту: прачнешся і нічога не ўзгадаеш, усё будзе, як і раней. Бог прапаноўвае нам альбо шчасце альбо смерць: Вот, я предлагаю вам сегодня благословение и проклятие. Тут няма сну, няма трэццяга шляху. Ёсць толькі дзве дарогі: альбо жыві вечна, альбо памры. Размова ідзе не пра тое, быць мне шчаслівым з Богам ці без Яго, у Гішпаніі, ці ў ЗША, з мільёнам даляраў ці толькі з парай дзесяткаў тысячаў. Ідзе размова пра тое, ці быць мне шчаслівым увогуле!!! Сённяшнім тэкстам Бог задае кожнаму з нас пытанне: ці хочаш ты быць шчаслівым, ці хочаш ты жыць? Які ж у нас выбар? Калі ў нас менавіта так пытаюцца, то ёсць толькі два адказы: ТАК альбо НЕ. А гэта азначае, што выбар нібыта і ёсць, але адначасна яго і няма...

СВЕДЧАННІ
2711
Всем привет!
Хочу поделится своим свидетельством. Я только что приехал с реколекций «Школа Христианской Жизни и Евангелизации» и хочу сказать, что мне открылась такая тайна: в мире Бога возможно всё!
Может кто-то из тех, кто прочитает мои слова, подумает, что получить вторую жизнь (начать жизнь заново) невозможно. Я хочу сказать вам, что это не так. В субботу была молитва принятия Иисуса Христа Господом , и вот когда надо мной молились, я почувствовал, что внутрии меня как бы кто-то перелистнул грязную оборванную страницу на чистую, и в этот момент я понял, что Иисус прикоснулся ко мне, Он сказал мне: "Я даю тебе НОВУЮ ЖИЗНЬ!". Иисус открыл мне тайну милосердия Господа! И вот прошло 4 дня после школы, и ещё ни разу Бог ко мне не приходил такой же, каким я Его почувствовал тогда. Бог приходит в ту жизнь, которую Он дал мне, каждый день разный, в разных оброзах.
И я вот только что понял, когда это писал, почему Он мне дал новую жизнь. В момент, когда надо мной молился служитель этой школы, я так же молился такими словами "Иисус, я отдаю тебе себя, отдаю свою историю. Будь моим Господом, уповаю на Тебя, доверяюТебе!". Возможно, слово «доверяю» сыграло ключевую роль для меня, я понял, что для того, чтобы получить этот дар, ничего радикального не надо делать, просто нужно искренне доверить свою теперешнюю жизнь Господу, просто стать перед Ним таким, какой ты есть, и открыть своё сердце для нашего Небесного Отца!
Аминь!
Денис

СЛОВА
3048
Сёння ў нас адна з самых цяжкіх тэмаў Евангелля. Не хачу быць спецыялістам у ёй, бо на гэтую тэму хрысціяне спрабуюць адказваць дзьве тысячы гадоў, і ў розныя часы адказы гучаць па-рознаму. Часам мы разумеем словы Хрыста даслоўна, іншым разам выкручваемся, як можам, каб апраўдаць свае чыста мірскія бязбожныя погляды і жаданне помсціць ворагам. У сённяшняй тэме я адчуваю сябе вельмі няўпэўнена. Праўда, Бог адкрывае Слова, Яно мірна, суладна кладзецца на сэрца і вось гэтым хачу падзяліцца з вамі...

СЛОВА
5377
Доўгі час я лічыў, што многія людзі не прымаюць Бога, таму што ім ніхто не растлумачыў. Альбо растлумачыў і паказаў, але неяк не так, не найлепшым чынам. Мне здавалася, што калі я ўсё раскажу і пакажу, памалюся за чалавека, паблагаслаўлю яго праз налажэнне рук, то справа пойдзе, як ураган. І толькі з гадамі я стаў заўважаць, што часта пасля маіх высілкаў не тое што ўрагану, але нават лагоднага ветрыку не дачакаешся. А, з іншага боку, у касцёле часам з’яўляюцца людзі, як гром з яснага неба. Ты напачатку нават думаеш, што яны да цябе зайшлі выпадкова і толькі на пяць хвілінаў, а пасля са здзіўленнем бачыш іх амаль кожную нядзелю на Літургіі і з радасцю заўважаеш: людзі цікавяцца, чытаюць, шукаюць, задаюць пытанні. Некаторыя з іх напаўняюцца Богам, нібы губка вадой. Такім чынам Бог мне паказваў і паказвае адну вялікую таямніцу пра чалавека. Гэтая таямніца ляжыць у сэрцы кожнага з нас, у нашым слове «ХАЧУ»...

СЛОВА
2741
На жаль, не ўбачыў супольнай і агульнай тэмы ў сённяшніх чытаннях, таму прапаную звярнуць увагу на тры моманты, якія мяне кранулі ў нядзельным Слове

СЛОВА
3296
Філосаф Ніцшэ пісаў: «Яны так і не сталі людзьмі, гэтыя жахлівыя стварэнні. Ледзьве паспеўшы нарадзіцца, яны пачынаюць паміраць... Усе вельмі падобныя, вельмі маленькія, вельмі кругленькія, вельмі сумныя... Яны худасочныя, у іхніх дабрадзейнасцяў тонкія пальцы. Але ў іх няма кулакоў, яны не ўмеюць сціснуць пальцы ў кулак...» Бязбожныя погляды Ніцшэ – гэта не толькі яго праблема. Ён глядзеў на хрысціянаў, якія жылі вакол яго. Ці сапраўды Бог хоча бачыць нас такімі?..

СЛОВА
2873
Мы не ўмеем благовествовать, не ўмеем евангелізаваць, не ўмеем паказваць іншым Бога. Калі перад намі стаіць чалавек, нам цяжка сведчыць, страшна, не ведаем з чаго пачаць. І ў той час, калі трэба паказаць Бога, з нашых вуснаў вырываецца: а вы каталік, а вы былі ў споведзі? Зразумела што некалі там такія пытанні трэба задаваць, але калі задаём іх пры першай сустрэчы, то за імі хаваецца наша няздольнасць сведчыць пра Бога...

СЛОВА
7267
Шчыра кажучы, сённяшнія нядзельныя чытанні асабіста мне не даюць шмат інфармацыі, якая кранула сэрца. Праўда, звярнуў увагу на адзін, здавалася б, просты момант, які можа быць вельмі важны ў жыцці. Гэта — тэма вернасці і пастаянства…